Μετά από μια πολυδάπανη ανακατασκευή που έγινε με σεβασμό στη μεγάλη ιστορία του συγκροτήματος και στο περιβάλλον (είναι χαρακτηριστικό ότι πάνω από 6.000 ενδημικά στην περιοχή δέντρα φυτεύτηκαν) ο Αστέρας, το πετράδι του στέμματος του ελληνικού τουρισμού, άνοιξε ξανά τις πόρτες του πριν από λίγες εβδομάδες. Αυτήν τη φορά, υπό τη σημαία της Four Seasons, της κορυφαίας ξενοδοχειακής κολεξιόν παγκοσμίως. Τα εστιατόρια, μπαρ και καφέ που φιλοξενούνται στη γαλαζοπράσινη «πολιτεία» του Αστέρα είναι πολλά και αξιόλογα.
Δίπλα στο Ναυσικά, ο Αρίων είναι το πρώτο, ιστορικό ξενοδοχείο του συγκροτήματος του Αστέρα και δεν θα μπορούσε να μην καυχιέται για το εστιατόριο-ναυαρχίδα του που έχει ελληνική ταυτότητα και θαλασσινή αύρα.
Πρόκειται για ένα λαμπερό και μετρημένο ιχθυεστιατόριο, αντάξιο της τοποθεσίας του ψηλά πάνω από το νερό, και των υψηλότατων ποιοτικών προδιαγραφών της Four Seasons.
Το ντεκόρ αποπνέει πολυτέλεια και σιγουριά μεγάλης κλάσης. Θαρρείς ότι ένα λαμπρό γιοτ της εποχής του Ωνάση έχει «δέσει» μέσα σε ένα art deco νεοϋορκέζικο μέγαρο. Παντού γύρω σου βλέπεις και νιώθεις στιλβωμένο pure class, σαν ένα άψογα εκτελεσμένο dry martini. Έχει προσεχθεί κάθε λεπτομέρεια, από το καραμελένιο χρώμα στα δερμάτινα booths ως τις σχοινένιες «ταπετσαρίες».
Για απεριτίφ απολαύσαμε ένα αφρώδες – ξυράφι από τον ελληνικό αμπελώνα, το brut του Καρανίκα από 100% ξινόμαυρο που μας πρότεινε ασμένως η σομελιέ. Ξηρό, τραγανό, με παραδειγματική οξύτητα και ορυκτότητα, δικαιολογεί τη φήμη του ως το κορυφαίο ελληνικό φυσαλιδάτο κρασί.
Το μενού υπογράφει ο νεαρός σεφ Florian Ogici, με θητεία στο Milos, στο Αλάτσι και στην Cookoovaya, υπό την καθοδήγηση του executive chef Bertrand Valegeas. O Bertrand, ο οποίος έχει αναλάβει τη γενική διεύθυνση όλων των εστιατορίων του Four Seasons, διετέλεσε σεφ σε κορυφαία ξενοδοχεία παγκοσμίως, εκ των οποίων η Μεγάλη Βρεταννία και το Πεντελικόν εν Αθήναις.
Ανοίγοντας τον κατάλογο, αυτό που μας κέρδισε αμέσως ήταν τα ονόματα των πιάτων. Ποιο λέτε ότι είναι το όνομα του πιάτου με χταπόδι (και φάβα) ή της σουπιάς (με σπανακόρυζο); «Chtapodi» και «Soupia». Το ίδιο ισχύει για τις Garides, τη Spanakopita ή το Kotopoulo (!) που ακολουθούνται από τις απαραίτητες -λιτές, όχι επικολυρικές- επεξηγήσεις στα αγγλικά.
Νομίζουμε ότι είναι η πρώτη φορά που δεν διαβάζουμε «chicken» και «shrimps» φαρδιά πλατιά σε κατάλογο στην Ελλάδα. Αυτό το kotopoulo, που άλλοι θα το βρουν αστείο, άλλοι απλώς αδιάφορο, έχει μέσα του μεγαλύτερη ουσία από όλες τις φανφαρόνικες διακηρύξεις που έχουν κάνει κατά καιρούς διάφοροι υπουργοί Τουρισμού. Επειδή δίνει ξανά τίτλους τιμής στα αυθεντικά ελληνικά μας πιάτα. Τα βάζει ψηλά εκεί όπου είναι δικαιωματικά η θέση τους, χωρίς να προσπαθεί να τα εξωραΐσει ή να τα διεθνοποιήσει.
Παραγγείλαμε… Chtapodi λοιπόν και Soupia, και ένα ολόφρεσκο χριστόψαρο ψητό συνοδεία από εκλεκτό, πικρό και αλ ντέντε σταμναγκάθι. Όταν η σερβιτόρα μας ρώτησε αν θέλουμε ανθρακούχο ή απλό μεταλλικό νερό, ζητήσαμε να μάθουμε αν το νερό έρχεται από το εξωτερικό, όπως δυστυχώς συμβαίνει στα περισσότερα πολυτελή ελληνικά εστιατόρια. «Βεβαίως και έχουμε ελληνικό νερό» μας απάντησε γελώντας, «τόσες υπέροχες πηγές διαθέτει η πατρίδα μας».
Στο κρασί, από τον ενημερωμένο κατάλογο, επιλέξαμε μια Σαντορίνη του Αργυρού. Το Ασύρτικο της Θήρας είναι η κορυφαία λευκή μας ποικιλία και δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία πως, όταν το απολαμβάνουν στο σωστό ποτήρι με θέα θάλασσα και συνοδεία των εξαιρετικών πιάτων, οι κοσμοπολίτες ένοικοι του Four Seasons θα κάνουν βαθιά υπόκλιση στην αρχοντιά της ελληνικής οινοποιίας, γαστρονομίας και ξενοδοχειακής φιλοξενίας.
Από τα πρώτα πιάτα, τις εντυπώσεις κέρδισε το ζωηρόχρωμο ριζότο με σπανάκι και σουπιά, ένα hommage στην παραδοσιακή μας μαγειρική (βλέπε σπανακόρυζο, και σουπιές με σπανάκι). Άψογα εκτελεσμένο, με γευστική διαύγεια και μεσογειακή ελαφράδα.
Το χριστόψαρο έφτασε στο τραπέζι μας ή μάλλον στο βοηθητικό τραπέζι ολόκληρο, ανεπαίσθητα καψαλισμένο εξωτερικά και αχνιστό, ζουμερό και φολιδωτό εσωτερικά. Το περιέλαβε ο μετρ και με ταχύτατες, σχεδόν αστραπιαίες, κινήσεις το καθάρισε -κρατώντας μονάχα πιρούνι και κουτάλι- και το μοίρασε ακριβοδίκαια στα πιάτα. Με καταπράσινο σταμναγκάθι και χρυσοπράσινο λάδι ειδικής εμφιάλωσης για το Four Seasons (από την Καλαμάτα), συντέθηκε ένα πιάτο εκπάγλου γαστρονομικής σαφήνειας και κομψότητας.
Ουσιώδης λεπτομέρεια: Το κεφάλι του ψαριού σερβιρίστηκε σε ξεχωριστό πιάτο και τοποθετήθηκε στο κέντρο του τραπεζιού για τον πιο μερακλή της παρέας, σε μια κίνηση ψαροφαγικής ελληνικότητας. Θυμίζοντας μας ότι η παράδοση όχι μόνο δεν έχει καμία αντίφαση με τον κοσμοπολιτισμό, αλλά αντίθετα αποτελεί βασικό συστατικό του, όταν υπηρετείται με περηφάνια και μεράκι.
– Πηγή: www.andro.gr
